HER STORIES. :D

STORY 1

Stories! Who doesn't love to listen stories especially from old folks.

I’m growing up listening to various kind of folk stories from my late Jaddah, she

Just love telling stories. And mostly all of her stories are funny, till now,

whenever I remember all of her stories, i’ll end up chucking and giggling alone.

Keh4!

My late Jaddah was growing during the Japanese occupation. So, her life

was hard back then. Salah satu cerita Jaddah dulu macam ni,

ada lah sorang mak cik ni, die kawin dengan askar Jepun,

dapatlah anak kembar perempuan, tapi anak kembar

mak cik nak nakal sket... Nama diorang NABIRA & NABASO.

One day, the day was getting late, and both of them are not home yet.

So, her mother wondering, where are they at that time, and decided

to go out and find them. Bese lah, mak dah cari anak, mesti la

jerit nama anak keliling kampung ek.

Mak cik tu pon sambil kayuh beskal, dok jerit nama anak die

“NABIRA!!!NABASO!!!”

“NABIRA!!!NABASO!!!”

(cube korang sebut nama diorang skali, korang rase

Ape yang korang sebut?)

At first, I don’t get it, ye lah, umor 9 tahun kot mase tu.

Rupenye..... kalo skali dengar macam

“NAK BERAKKK!NAK BASOH!!”

Kan??? -_-‘’

Ish3...Jaddah2...hua3!

 STORY 2

Next story is about a Pakistani immigrant. He came to Malaysia

in order to seek a better life. Jadi die buat la

niaga kecil-kecil, jual keliling kampung katenye. Jadi, kat Tanah Melayu

mase tu, die jual celak dengan kain. Ngeh3! Memandangkan die

ialah seorang imigran, bahasa Melayu nye pon tak la fasih,

sehingga menimbulkan ketakutan penduduk kampung

terutama kaum wanita.

Satu hari tu die datang meniaga kat sebuah kampung, sambil

Naik basikal jugak la.

Masa die tengah kayuh basikal jerit jual celak ngan kain tu,

Anak2 n mak dara semua lari masuk rumah tutup ketat

Pintu dan tingkap kerana ketakutan. Mau orang tak takut kalo

ko senyum pastu jerit

“silak2!kain2!”

Kannn!!!

Haha!sebenarnye die nak sebut celak2! Kain2! Tapi die pelat,

Jadilah silak2! Kain2! Mau tak lari orang wahai

Bangbanglala weh... bhahhhaha!